Τα βαφτίσια των πλοίων (Naming Ceremony)

Η βάπτιση ενός πλοίου είναι ένα ιδιαίτερο και πρωτότυπο γεγονός. Η χαρά μου, που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω και εγτητα,﷽﷽﷽﷽﷽ ο το οποιο καιλεχονταν στους Θεους τους να φυλώ σε αυτή τη γιορτή, ήταν πολύ μεγάλη. Το ναυπηγείο ήταν γεμάτο Ελληνικές σημαίες και το γιορτινό κλίμα ήταν εμφανές.

Η ιστορία της τελετής, κατά την οποία δίνεται το όνομα σε ένα καινούργιο πλοίο αμέσως μετά την κατασκευή του, ξεκινάει από την αρχαιότητα, την 3^η χιλιετία π.Χ. από τους Βαβυλώνιους. Σύμφωνα με πηγές, διάφοροι λαοί όπως οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι προσεύχονταν στους Θεούς τους να προσέχουν τους ναυτικούς τους. Συγκεκριμένα οι Έλληνες διακοσμούσαν το κεφάλι τους με κλαδιά ελιάς, έπιναν κρασί για να τους τιμήσουν και έριχναν νερό στο νεόκτιστο πλοίο για να το ευλογήσουν με τον τρόπο τους. Στις αρχές του 17^ου αιώνα οι Άγγλοι ευλογούσαν τα πλοία τους ρίχνοντας και εκείνοι κρασί στο κατάστρωμα από ένα δοχείο κατασκευασμένο από πολύτιμο μέταλλο το οποίο και στη συνέχεια δινόταν σε έναν από τους συμμετέχοντες. Με την πάροδο του χρόνου το πολύτιμο δοχείο αυτό αντικαταστάθηκε με ένα μπουκάλι το οποίο έσπαγαν στην πλώρη του πλοίου.

Η βάπτιση σηματοδοτεί την γέννηση ενός καινούργιου σκάφους, και όπως συμβαίνει και με την γέννηση ενός παιδιού κάθε λαός έχει τον δικό του τρόπο να ευχηθεί να είναι καλότυχο και ασφαλή. Στη Κορέα, όπως αντίστοιχα και στην Ιαπωνία, η ευλογία αυτή επιτυγχάνεται με την χρήση ενός τσεκουριού, το οποίο θεωρείτε οτι θα φέρει καλή τύχη και θα διώξει τη κακή ενέργεια από το πλοίο. Το χρυσό αυτό τσεκούρι κατασκευάζεται αποκλειστικά για το πλοίο που θα βαπτιστεί και η νονά του πλοίου το χρησιμοποιεί για να κόψει τα σχοινιά που θα αποκαλύψουν το όνομα του και θα αφήσουν τις διάφορες κορδέλες που έχουν τοποθετηθεί να πέσουν πάνω του. Στις μέρες μας η βάπτιση ενός πλοίου γίνεται από γυναίκες σε αντίθεση με παλι άντρες.οι ενός πλοίου γίνεται κνα καν στους Θεους τους να φυλότερα που πραγματοποιούταν από θρησκόληπτους άντρες.

Πριν τα αποκαλυπτήρια των ονομάτων, δύο τα πλοία που βαπτίστηκαν σήμερα, ακούστηκαν στα μεγάφωνα ο Ελληνικός και ο Κορεάτικος εθνικός ύμνος, ενώ μετά ακολούθησε ξενάγηση στα πλοία. Τα πλοία πήραν τα ονόματά τους από δύο ελληνικά ποτάμια «Γλαύκος» και «Εύηνος».

Η στιγμή που ακούστηκε ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος ήταν μοναδική... Η συγκίνηση και τα συναισθήματα μου δύσκολα να περιγραφούν... Η περηφάνια που ένιωσα για την πατρίδα μου με έκανε να καταλάβω γιατί την αγαπούν τ(Naming Ceremony)δο του χρόνου όυναισθ στους Θεους τους να φυλόσο πολύ αυτοί που βρίσκονται μακριά της...

Υ.Γ. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους όσους ευθύνονται για τις κατασκευές αυτών των πλοίων. Να είναι πάντα άξιοι για τόσο μεγάλα επιτεύγματα.

Το στρατιωτικό φεστιβάλ

Μέσα στα πλαίσια του φεστιβάλ των ανθισμένων κερασιών υπήρξε και ένα τριήμερο αφιερωμένο στα σώματα ασφαλείας της χώρας. Το τριήμερο αυτό περιείχε πολύ μουσική, χορό και παρελάσεις. Από τις στιγμές που ξεχώρισαν σε αυτό το σύντομο διάστημα ήταν η  μεγάλη παρέλαση που είχε στην κεντρική πλατεία της πόλης, καθώς και η τελετή λήξης του φεστιβάλ. Εκεί μου δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία να παρακολουθήσω στρατιωτικές μπάντες να παίζουν μουσική σε συγκεκριμένους σχηματισμούς και μπορώ να πω οτί εντυπωσιάστηκα.

Η παρέλαση τους έμοιαζε αρκετά με την δική μας στρατιωτική παρέλαση με τη διαφορά όμως οτι είχε πολλά διαφορετικά σώματα, πολλά στοιχεία της παράδοσής τους και πολύ μουσική. Χαρακτηριστικό της παρέλασης ήταν η έναρξή της με τις μηχανές της αστυνομίας, Χαρλεάδες οι αστυνομικοί μου έφερναν στο μυαλό κάτι παλιές αμερικάνικες ταινίες. Στην συνέχεια παρέλασαν τοπικές παραδοσιακές μπάντες, νεαρά άτομα με παραδοσιακές στολές, μέχρι και αναβάτες με άλογα υπήρχαν. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούσε η αναπαράσταση μεταφοράς σκλάβων μέσα σε ξύλινα κλουβιά σε κάρο που τραβούσε ένα βόδι, κάτι που σίγουρα δεν συναντάει κάποιος στην καθημερινότητα του. Η παρέλαση τελείωνε με ένα άρμα, στο οποίο υπήρχε το παραδοσιακό τους πολεμικό πλοίο με έναν πολεμιστή πάνω σε αυτό, και όσο έκανε όλη την διαδρομή από πάνω του έφευγε προς κάθε κατε,τις ﷽﷽﷽﷽﷽μεα ατόμων η οποία παόύθυνση χαρτοπόλεμος. 

Τις μέρες αυτές μουσική ακουγόταν από παντού. Οι στρατιωτικές μπάντες έδιναν μικρές συναυλίες σε κάθε σημείο της πόλης. Το πιο ωραίο όμως το φύλαγαν για το τέλος. Στη τελετή λήξης συμμετείχαν 13 διαφορετικές ομάδες και συνολικά 700 άτομα.  Οι συγκεκριμένες μπάντες ονομάζονται Marching bands (δυστυχώς δεν βρήκα πως λέγονται στα Ελληνικά) και αποτελούνται από μια μεγάλη ομάδα ατόμων η οποία παίζει μουσική σε υπαίθριους χώρους, συνήθως σε γήπεδα, κάνοντας διαφορετικούς σχεδιασμούς καθ’ όλη την διάρκεια των παραστάσεων τους, σαν να δημιουργούν ζωγραφιές με τα σώματα τους. Το ρεπερτόριο τους περιείχε από κλασσικά μέχρι και σύγχρονα μουσικά κομμάτια, ενώ τις συνόδευαν ειδικές στρατιωτικές ομάδες, οι οποίες έκαναν καταπληκτικά κόλπα με τα όπλα τους, με συγχρονισμό που σε άφηνε άφωνο. Όπλα αιωρούνταν στον αέρα, άλλαζαν χέρια χωρίς να το καταλάβεις με κινήσεις προσεγμένες στην κάθε λεπτομέρεια και ενώ έβλεπες 60-70 άτομα να συμμετέχουν σου φαινόταν σαν όλοι μαζί να ήταν ένας άνθρωπος. Μου άρεσε τόσο πολύ η παράστασή τους, ήταν από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που έχω δει. Αργότερα έμαθα οτι είναι οι καλύτεροι στο κόσμο σε αυτό που κάνουν.

    

Το στρατιωτικό φεστιβάλ κλείνοντας το φεστιβάλ των ανθισμένων κερασιών μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να μάθει κάποιος όταν επισκέπτεται ένα τόπο είναι η παράδοσή και τα έθιμά του. Μέσα από αυτά μπορείς να γνωρίσεις πραγματικά έναν λαό. Ίσως αυτό να είναι ένα ακόμα κίνητρο για όλους μας να μην ξεχνάμε τις παραδόσεις μας και να παλεύουμε για αυττομα.﷽﷽﷽﷽﷽νολικικαυλιες σε κ. Οι κρατασιακ μας στρατιωτικέτομα.﷽﷽﷽﷽﷽νολικικαυλιες σε κ. Οι κρατασιακ μας στρατιωτικς ωστέ να μην εκλείψουν...