Το φεστιβάλ των κερασιών - Jinhae Cherry Blossom Festival

Το φεστιβάλ του ανθίσματος των κερασιών τελείωσε, τα πανέμορφα μπουμπούκια έπεσαν από τα δέντρα και μικρά πράσινα φυλλαράκια άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους. Ένα από τα ομορφότερα θαύματα της φύσης που έχω δει ποτέ μου τελείωσε και με άφησε με την αίσθηση οτι ήθελα να κρατούσε πολύ παραπάνω, σαν να μην πρόλαβα να το χορτάσω. Όλα τα όμορφα όμως κάποια στιγμή τελειώνουν και ενώ κάποιοι πιστεύουν οτι τα αντικαθιστούν άσχημα, εγώ λόγω της αισιόδοξης φύσης μου πιστεύω οτι τα αντικαθιστούν πάλι όμορφα πράγματα, απλά διαφορετικά.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, το οποίο κράτησε 10 ημέρες, οι στιγμές που έζησα και οι εικόνες που είδα θα μπορούσαν να γεμίσουν πολλές σελίδες, και πάλι δεν θα ήταν αρκετές. Κάθε μέρα ήταν ξεχωριστή, οργανωμένη μέχρι και στη τελευταία λεπτομέρεια με μουσική, χρώματα και χορούς να ξυπνούν όλες σου τις αισθήσεις.

Αρχικά να αναφέρω οτι όλη η πόλη ήταν ένα τεράστιο πανηγύρι, μικροπωλητές και μυρωδιές από φαγητά σε κάθε δρόμο, κόσμος παντού να περπατάει και να βγάζει φωτογραφίες. Εκτός από τη γέφυρα του ρομαντισμού, που έγραψα για αυτή στο προηγούμενο μου κείμενο, ένα ακόμα χαρακτηριστικό σημείο για όσα ζευγάρια ήθελαν να βγάλουν φωτογραφίες ήταν και ο σταθμός Gyeonghwa, στον οποίο το τρένο ξεπροβάλει ανάμεσα από κερασιές λες και βγαίνει μέσα από αυτές.

Στην κεντρική πλατεία της πόλης είχε τοποθετηθεί μια σκηνή που από το πρωί μέχρι το βράδυ όλες τις ημέρες είχε παραστάσεις, από παραδοσιακές μέχρι και διεθνής με χορούς και τραγούδια. Και το εντυπωσιακό ήταν οτι πάντα είχε κοινό πρόθυμο να τις παρακολουθήσει και να συμμετέχει σε αυτές με όλη τη καλή του διάθεση.

Μια από τις μέρες αυτές η γιορτή μεταφερόταν στη παραλία δίπλα στη θάλασσα. Εκεί παρακολούθησα κοπέλες να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς, με μεγάλες βεντάλιες και τα σώματα τους να σχηματίζουν λουλούδια, τενόρους να ερμηνεύουν καταπληκτικά κλασσικά κομμάτια αλλά και χορωδίες να τραγουδάνε και να χορεύουν σύγχρονα τραγούδια καθώς και το πολύ γνωστό κορεάτικο κομμάτι του PSY “Gangam Style”. Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν τα πυροτεχνήματα. Περίπου για μισή ωρα ο ουρανός γέμισε χρωματα σε μοναδικούς σχεδιασμούς, ικανά να σε κάνουν να χάσεις την αίσθηση του τόπου και του χρόνου. Χιλιάδες άτομα στον παραλιακό δρόμο, μήκους περίπου 4 χιλιομέτρων, είχαν στρώσει τις κουβερτούλες τους και καθόταν με τις οικογένειες τους να παρακολουθήσουν αυτό το θέαμα.

Το μοναδικό σαββατοκύριακο κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, όπως και κάθε χρόνο, είναι αφιερωμένο στα διάφορα στρατιωτικά σώματα της χώρας. Για το τριήμερο αυτό θα αναφερθώ σε επόμενο κείμενο μου, αφού απο μόνο του έχει τόσα πολλά πράγματα να γράψω. Εξαιτίας του συνδιασμού αυτού, το θέμα του φεστιβάλ των κερασιών ήταν: “Οταν το κορίτσι των ανθισμένων κερασιών συναντάει το αγόρι της μπάντας του στρατού”

Μου είναι δύσκολο να περιγράψω πόσο πολύ μου άρεσε το φεστιβάλ των κερασιών, καθώς οτι και να πω θα είναι λίγο. Πάνω απ’ όλα μου άρεσε οτι τα είχε όλα, σε ανάγκαζε να χρησιμοποιήσεις ολες σου τις αισθήσεις.

Το μυαλό μου όμως δεν ξέφευγε απο τη πατρίδα μου, συνέχεια σκεφτόμουν πόσες ομορφίες έχει η χώρα μου, ομορφίες αναξιοποίητες που θα μπορούσαν κάλιστα να προσελκύουν κόσμο κάθε χρόνο με αντίστοιχο τρόπο...ιεις ολες σου τις αισθησες.ι νιώιχε ολουθ ου ειδα θα μπορουο