Μοναδικές ανθρώπινες στιγμές (Α) - Unique human moments (A)

Όλη η ιδέα, για αυτή τη κατηγορία κειμένων, μου ήρθε από έναν πολύ συμπαθητικό παππον.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽οταν φορετικκολουθφικύ. Στεκόταν μπροστά μου σε μια παράσταση με παραδοσιακούς κορεάτικους χορούς και με τη μικρή αναλογική φωτογραφική μηχανή του ζητούσε από έναν περαστικό να τον βγάλει φωτογραφία. Η μηχανή του είχε φιλμ και έμοιαζε με την πρώτη φωτογραφική μηχανή που μου είχαν κάνει δώρο οι γονείς μου όταν ακόμα ήμουν παιδάκι. (Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, εξηγεί στον περαστικό πως λειτουργεί η μηχανή και στην συνέχεια ποζάρει με εναν μοναδικό τρόπο μπροστά από τη χορευτική ομάδα). Η εικόνα του παλιού σε έναν κόσμο της τεχνολογίας και της εξέλιξης με έκανε να στρέψω την προσοχή μου στον άνθρωπο αυτό αδιαφορώντας για τους χορούς τους οποίους είχα πάει να παρακολουθήσω κανονικά.

Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου. Αγαπημένη μου ασχολία είναι να κάθομαι σ’ ένα σημείο και να βλέπω καθημερινούς ανθρώπους σε καθημερινές στιγμές της ζωής τους, λες και είναι ηθοποιοί στην πιο αληθινή ταινία που έχει παιχτεί ποτέ. Άλλοι .ου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ει απο το σχολε στο ποτολουθφικέχουν αδυναμία στην φωτογράφιση της φύσης, εγώ έχω αδυναμία στην αυθόρμητη φωτογράφιση ανθρώπων και πιο συγκεκριμένα στην αποτύπωση στιγμών τους. Εκεί αποσκοπεί και αυτή η κατηγορία κειμένων μου, και το υλικό που έχω είναι μεγάλο. Σε κάθε φωτογραφία υπάρχει και μια εξήγηση τι είναι αυτό που απεικονίζεται.

Μια καθηγήτρια διευθύνει την μουσική ομάδα του σχολείου της, που  παίζουν κλασσική μουσική πάνω σ’ ένα γεφυράκι κάτω από τα άνθη των κερασιών. Ένα νεαρό ζευγάρι βγαίνει φωτογραφίες δίπλα στο ποτάμι. Ένας μαθητής επιστρέφει το μεσημέρι από το σχολείο του κάνοντας μια μαγική διαδρομή δίπλα στις γραμμές του τρένου κάτω από τα ανθισμένα δέντρα.

Ένας δημοσιογράφος δίνει συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι της περιοχής καλύπτοντας το θέ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽λαταναλίκους ωστε να κερδουθφικέμα για το φεστιβάλ των ανθισμένων κερασιών. Μια κοπέλα ρίχνει κρίκους ώστε να κερδίσει κάποιο δώρο, ενώ μια γυναίκα καθαρίζει έναν τεράστιο σωρό από στρείδια για να τα καταναλώσουν οι πελάτες της.

Ο δικός μου φωτογράφος, με αδυναμία στη φύση, επί τω έργον μαζί με τα αποτελέσματα των φωτογραφι.ου﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ει απο το σχολε στο ποτολουθφικών του.

Και έτσι ξεκινάει το ταξίδι των ανθρώπινων στιγμών με μοναδική συντροφιά τη φαντασία μου να ερμηνεύει τι κρύβεται πίσω από κάθε φωτογραφία... Οι φωτογραφίες σε ταξιδεύουν, σου δίνουν πληροφορίες για ένα λαό, πιο πολλές από αυτές που θα μπορούσες να πεις με λέξεις...