Τσικνοπέμπτη στη Κορέα

Σίγουρα η φετινή τσικνοπέμπτη ήταν πολύ διαφορετική από κάθε προηγούμενη, πολύ διαφορετική απ’ ότι θα μπορούσα να φανταστώ ένα χρόνο πριν, αλλά συνέχισε για άλλη μια χρονιά να είναι μια γιορτινή μέρα, μια μέρα με πολύ φαγητό και μεγάλη παρέα.

Η μεγάλη παρέα οφείλεται στη μάζωξη όλων των Ελλήνων της περιοχής (περίπου 50 άτομα) με μοναδικό σκοπό να περάσουν καλά και να νιώσουν για λίγο σαν να βρίσκονται στα «σπίτια» τους. Η ελληνική σημαία απαραίτητη να διακοσμεί τον χώρο μόνο και μόνο να υποδηλώνει στους Κορεάτες ότι αυτοί που δεν μοιάζουν με εκείνους και κάνουν τόσο πολύ φασαρία είναι Έλληνες. Τους τρελάναμε με την ανυπομονησία μας, τις φωνές μας και τα δυνατά γέλια μας.

Εντύπωση μου έκανε ο αριθμός των παιδιών… Πολλές οικογένειες έχουν φύγει και ζουν πλέον αρκετά χρόνια εδώ. Περνάνε καλά εδώ ήρεμοι, αλλά πάντα νοσταλγούν την πατρίδα τους, εύχονται να ήταν αλλιώς οι συνθήκες και να μπορούσαν να επέστρεφαν, να μπορούσαν μετά την δουλειά να έπιναν ένα κρασάκι με τους φίλους τους. Ένας άνθρωπος από αυτούς, ο οποίος βρίσκεται στη Κορέα 4,5 χρόνια μου είπε ότι από την Ελλάδα δεν φεύγεις ποτέ από μόνος σου, μόνο όταν η ίδια η χώρα με τον τρόπο της σε διώξει…

Η βραδιά αυτή με έκανε να καταλάβω πόσο εκτιμάς τη γλώσσα σου όταν την ακούς από τόσα άτομα σε έναν ξένο τόπο, αλλά και πόσο προσεχτικά κοιτάς τη σημαία σου όταν τίποτε γύρω σου δεν σου θυμίζει την χώρα σου. Αναρωτήθηκα αν πρέπει να απομακρυνθείς λίγο καμία φορά για να νιώσεις πιο έντονα το που ανήκεις… 

Υ.Γ. Ενα πολύ ωραίο βίντεο  http://vimeo.com/56673130